Badr groeide op in Kuregem. Op een dag werd hij aangesproken door onze straathoekwerkers of hij geen activiteiten wou organiseren voor de jongeren in de wijk. In 2020 werd hij hierover geïnterviewd.
Badr is 21 jaar. In onze deelwerking te Kuregem zet hij zich in als vrijwilliger: aan de hand van een maandbudget plant en begeleidt Badr maar liefst driemaal per week activiteiten voor jongeren tussen 12 en 16 jaar. Het gaat hierbij om een vast groepje jongeren dat al jaren trouw deelneemt aan de activiteiten die Badr steeds opnieuw uit zijn hoed weet te toveren. Om dit alles in goede banen te leiden, wordt hij ondersteunt door 2 medevrijwilligers.
Wanneer ik Badr hoor vertellen, merk ik dat het niet ‘zomaar’ vrijwilligerswerk is. Het vraagt een heel engagement om drie keer per week klaar te staan voor een groep, en dat op vrijwillige basis. ‘Ik maak ook de vrijwilligerscontracten aan en volg de jongeren op. Als ze niet aanwezig zijn, contacteer ik bijvoorbeeld de ouders. Ik tracht hierbij de ‘moeilijkere’ jongeren te bereiken, die jongeren die het moeilijk hebben thuis, die een beetje verloren lopen.’ vertelt hij trots.
Badr leerde JES kennen via onze straathoekwerker. ‘Ik zat met een aantal jongeren in het park en hij vroeg of we geen activiteit wilden doen met wat kinderen. Dat had ons, ‘hangjongeren’, nog nooit iemand gevraagd en ik was onmiddellijk enthousiast. Een tijd later moest ik een stageplaats zoeken en kreeg ik de kans om bij JES stage te lopen. Na de stage, bleef ik me inzetten als vrijwilliger. Ik en 2 ander vrijwilligers begeleiden, met ondersteuning van de straathoekwerkers op regelmatige basis activiteiten.’
Foto: Vincent Chartier
Het niet hebben van een plek houdt ons echter niet tegen. We hebben de laatste maanden regelmatig in de regen gebokst.
Je vertelt over jongeren die het ‘slechte pad’ opgaan, ook veel vrienden van je, wat maakt dat jij een ander pad hebt gekozen?
Ik heb een goede ‘entourage’. We hebben harde werkers in de familie. Ik heb een papa die bijvoorbeeld als kok werkt in een restaurant. Dat is niet zomaar een job en hij heeft daar veel moeite voor moeten doen. Ik heb geleerd dat je hard moet werken om een goede job te hebben.’ Veel van mijn vrienden hebben een ander pad gekozen maar we blijven respectvol naar elkaar toe en elkaars vriend.
Bij JES krijg ik verantwoordelijkheid en vrijheid. Ik mag zélf dingen proberen.
Waarom JES?
Badr vertelt dat JES hem indertijd een duwtje in de juiste richting heeft gegeven wanneer ze hem vroegen of hij zijn eigen groep wilde opstarten. Dat betekende veel voor hem, dat ze zijn inzet zagen en vertrouwen toonde. ‘JES geeft me échte kansen, het vertrouwen om zélf nieuwe dingen uit te proberen en dat is uniek. Ik krijg verantwoordelijkheid en mag fouten maken. Ik mag zelfs zelf kiezen welke jongeren er in deze groep zitten.’ Langs het al doende leren, geeft Badr aan ook de nodige ondersteuning te krijgen. ‘ Ik ben mijn twee begeleiders dankbaar voor de kansen die ze me hebben gegeven en ook de hulp die ze me bieden met bijvoorbeeld het uitzoeken van administratieve zaken en het begeleiden van de groep. Ik weet dat ik mijn eigen ding kan doen, maar dat ik wel altijd op hen kan rekenen. ‘
Daarnaast geeft Badr aan dat hun werking in Kuregem hem echt aanspreekt doordat ze de focus op sport leggen en trachten een zo breed mogelijk doelpubliek te bereiken. ‘In Clemenceau heb je een boks –en judoclub maar bij ons hebben we een vrijwilliger die dat gewoon gratis doet. Veel jongeren leven in armoede en hebben niet de middelen om zo’n lessen te volgen. Bij ons gaat dat wél.’
Kan je eens een verhaal vertellen waar je echt trots op was ?
De werking in park Crickx is uniek, zoveel is duidelijk, en dat valt ook anderen op. Badr vertelt me over ouders die hem komen feliciteren met de werking, en die komen vragen of ze hun kind kunnen komen inschrijven. ‘Ze zien dat de werking goed is. Dit is ook iets wat in dit park nooit eerder gebeurd is. Wat er nu gebeurt, elke dag, daar ben ik trots op.’
Moest jij het daar helemaal voor het zeggen hebben, wat zou je veranderen?
‘Ik zou eigenlijk echt niets veranderen, ik mis wel een eigen vaste plaats. Ik zou wel alles doen om een ruimte te kunnen krijgen om activiteiten te organiseren. Nu moeten we steeds op andere organisaties rekenen om ergens binnen een activiteit te kunnen doen. Het niet hebben van een plek houdt ons echter niet tegen. We hebben de laatste maanden regelmatig in de regen gebokst.’